| گفتم که: رخم به رنگ چون کاه مکن | کس را ز من و کار من آگاه مکن |
| گفتا که: اگر وصال ما می طلبی | گر میکشمت دم مزن و آه مکن |
| ((ابو سعید ابو الخیر)) |
| آمد بر من قاصد آن سرو سهی | آورد بهی تا نبود دست تهی |
| من هم رخ خود بدان بهی مالیدم | یعنی ز مرض نهاده ام رو به بهی |
| ((ابو سعید ابو الخیر)) |
| در میان بحر گردون مانده ام | وز درون پرده بیرون مانده ام |
| بنده را زین بحر نامحرم برآر | تو در افکندی مرا تو هم برآر |
| نفس من بگرفت سر تا پای من | گر نگیری دست من ای وای |
| من جانم آلودست از بیهودگی | من ندارم طاقت آلودگی |
| یا ازین آلودگی پاکم بکن | یا نه در خونم کش و خاکم بکن |
| خلق ترسند از تو من ترسم ز خود | کز تو نیکو دیده ام از خویش بد |
| مرده ای ام می روم بر روی خاک | زنده گردان جانم ای جانبخش پاک |
| هرکه در کوی تو دولت یار شد | در تو گم گشت وز خود بی زار شد |
| نیستم نومید و هستم بی قرار | بوک درگیرد یکی از صد هزار |
| ((عطار)) |
